جانم میرود
ای ساربان آهسته ران کارام جانم می رود وان دل که با خود داشتم با دلستانم میرود
من مانده ام مهجورازاو بیچاره ورنجور ازاو گویی که نیشی دوراز اودراستخوانم میرود
گفتم به نیرنگ وفسون پنهان کنم رنج درون پنهان نمی ماند که خون برآستانم میرود
محمل بدار ای ساربان تندی مکن با کاروان کزعشق آن سروروان گویی روانم میرود
او میروددامن کشان من زهر تنهایی چشان دیگرمپرس ازمن نشان کزدل نشانم میرود
با آن همه بیداد اووین عهد بی بنیاد او در سینه دارم یاد او یا بر زبانم میرود
باز آی و بر چشمم نشین ای دلستان نازنین کاشوب وفریاد اززمین برآسمانم میرود
صبر از وصال یار من بر گشتن از دلدار من گر چه نباشد کار من هم کا از آنم میرود
در رفتن جان ازبدن گویند هرگونه سخن من خودبه چشم خویشتن دیدم که جانم میرود
